Chociaż etiologia SSc jest nieznana, sugeruje się infekcje wirusowe, a infekcje wywołane przez człowieka wywołują wytwarzanie autoprzeciwciał i czynnika wzrostu tkanki łącznej (CTGF), z których oba mogą promować aktywację fibroblastów (20, 24). Mogą być również zaangażowane limfocyty B, poprzez wytwarzanie autoprzeciwciał lub przez wydzielanie IL-6, znanego czynnika wzrostu fibroblastów (25). Jeszcze inne badania dowodzą, że biorą udział cytokiny Th2 (26). Dlatego sygnały parakrynne pochodzące z aktywowanych limfocytów, jak również mechanizmy autokrynne w fibroblastach, mogą współpracować w celu promowania i utrzymania fenotypu fibroblastów SSc. Ponieważ niewłaściwa aktywacja fibroblastów jest centralnym mechanizmem chorobotwórczym w wielu zaburzeniach zwłóknieniowych, w tym SSc (8, 20), Varga i Abraham podkreślają, że w celu zidentyfikowania nowych celów terapeutycznych, musimy lepiej zrozumieć mechanizmy, które regulują transformację komórek mezenchymalnych do aktywowanych miofibroblastów (18 ). Read more „Wspólne i unikalne mechanizmy regulują zwłóknienie w różnych chorobach fibroproliferacyjnych czesc 4”
Choroby przyzębia
Choroby przyzębia są związane z przewlekłym stresem oksydacyjnym i stanem zapalnym. Ester fenetylowy kwasu kawowego (CAPE), który jest silnym induktorem hemowej oksygenazy 1 (HO1), jest centralnym aktywnym składnikiem propolisu, a zastosowanie propolisu poprawia stan przyzębia u pacjentów z cukrzycą. W tym przypadku pierwotne makrofagi myszy były eksponowane na CAPE. Docelową ekspresję genu oceniano za pomocą mikromacierzy całego genomu, RT-PCR i analizy Western blotting. Działanie przeciwutleniające i przeciwzapalne CAPE zbadano przez wystawienie komórek na działanie nadtlenku wodoru, śliny i patogenów przyzębia. Zaangażowanie HO1 badano za pomocą inhibitora HO1 cyny protoporfiryny (SnPP) i myszy z nokautem dla Nrf2, który jest czynnikiem transkrypcyjnym dla enzymów detoksykujących. CAPE zwiększył poziom HO1 i innych białek szoku cieplnego w mysich makrofagach. Inhibitor p38 MAPK i nokaut Nrf2 osłabiają ekspresję HO1 wywołaną przez CAPE w makrofagach. CAPE wywierał silną aktywność antyoksydacyjną. Ponadto CAPE zmniejszał odpowiedź zapalną na ślinę i patogeny przyzębia. Blokowanie HO1 zmniejszyło aktywność antyoksydacyjną i osłabiło aktywność przeciwzapalną CAPE. Podsumowując, CAPE wywierał działanie antyoksydacyjne poprzez szlak HO1 za pośrednictwem Nrf2 i jego działanie przeciwzapalne poprzez hamowanie NF-κB. Jednak w przyszłych badaniach niezbędne są modele przedkliniczne oceniające stosowanie CAPE w zapaleniu przyzębia.
[więcej w: ortodonta gdańsk nfz, akademia medyczna gdańsk stomatologia, cukrzycowa choroba nerek ]
Zwiększenie odporności na pękanie stomatologicznych kompozytów żywicowych
Wykazano, że dodanie oligomerów tiouretanowych do materiałów na bazie żywic metakrylanowych zwiększa stopień konwersji i odporność na kruche pękanie, jednocześnie redukując stres polimeryzacyjny. W tych wcześniejszych badaniach ograniczenie wprowadzania oligomerów (około 20-30% wagowych masy matrycy organicznej) było podyktowane wzrostem lepkości, co z kolei wykluczało wprowadzanie nieorganicznych wypełniaczy do poziomu niezbędnego do wytworzenia odpowiedniego właściwości mechaniczne6. W tym badaniu testowano jeden ze sposobów na pokonanie tego ograniczenia: funkcjonalizację oligomerów tiouretanowych z funkcyjnością trimetoksysilanu, tak że sam oligomer można później związać na powierzchni nieorganicznego wypełniacza za pomocą zwykłych procedur silanizacji. W ten sposób staraliśmy się poprawić dystrybucję oligomeru w kompozycie i wykorzystać te same korzyści uzyskane przy włączaniu oligomeru bezpośrednio do matrycy, ale bez wady znaczącego wzrostu lepkości. W rzeczywistości, nasze wyniki pokazały, że nawet dla w pełni sformułowanego, wysoce wypełnionego kompozytu, lepkość średnia dla materiałów silanizowanych była podobna lub niższa niż grup kontrolnych.
[patrz też: frytki z piekarnika kalorie, kuchnia niemiecka prezentacja, wojewódzka przychodnia stomatologiczna gdańsk ]
Materiał kompozytowy stosowany w stomatologii
Jedną z potencjalnych pułapek włączenia prepolimeryzowanych dodatków do kompozytów żywicznych jest wzrost lepkości, który ogranicza ilość, którą można wprowadzić do matrycy monomerowej. Dodatek tiouretanów o stężeniu powyżej 20% wag. zwiększa lepkość mieszaniny monomerów, co zapobiega wprowadzaniu odpowiednich ilości nieorganicznego wypełniacza, a także prowadzi do niewielkiego zmniejszenia modułu sprężystości.
Jednym z możliwych sposobów włączenia oligomeru tiouretanu w materiał kompozytowy i przezwyciężenia problemu z lepkością jest przyłączenie go bezpośrednio do powierzchni cząstki wypełniacza za pomocą zwykłych procedur silanizacji. Inni zademonstrowali użycie szczotek polimerowych do funkcjonalizowania powierzchni zawierających krzem ze zgłoszonym spadkiem stresu polimeryzacyjnego, a także dowody na mechanizmy wzmacniające, takie jak ugięcie pęknięcia. Biorąc pod uwagę średnie pokrycie powierzchni konwencjonalnymi silanami metakrylanowymi (około 5%) w przypadku kompozytu o zawartości wypełniacza 70% wag., Powinno być możliwe wprowadzenie równoważnej ilości tioretanu w kompozycie. W takim przypadku oligomer rozprowadza się w materiale poprzez przyłączenie do cząstek wypełniacza, bez negatywnego wpływu na lepkość samej matrycy monomeru.
[więcej w: cykl miesiączkowy kalkulator, wojewódzka przychodnia stomatologiczna, przychodnia langiewicza rzeszów ]
Regulacja żelaza przez hepcydynę cd
Niedawne badanie in vitro sugeruje, że zarówno HFE, jak i TfR2 wiążą HJV (47). W połączeniu z ustaleniami, że przeniesiona przez żelazo transferyna (Tf) stabilizuje TfR2 poprzez przekierowanie go do ścieżki recyklingu (48), postawiliśmy hipotezę, że HFE i TfR2 regulują ekspresję hepcydyny przez ich interakcję z HJV. W warunkach wysokiego nasycenia Tf kombinacja zmniejszonego oddziaływania HFE-TfR1 i zwiększonej stabilności TfR2 stabilizowałaby połączenie HFE i TfR2 z HJV. W związku z tym kompleks ułatwiłby indukowaną przez HJV ekspresję hepcydyny (Figura 1A). Odwrotnie, w czasie niedoboru żelaza zmniejszy się nasycenie Tf. Read more „Regulacja żelaza przez hepcydynę cd”
Regulacja żelaza przez hepcydynę ad
U myszy zaburzenie specyficzne dla wątroby SMAD4 lub receptorów BMP ALK2 lub ALK3 znacznie zmniejszyło ekspresję hepcydyny, powodując przeładowanie żelazem (15, 19). BMP6. Co najmniej 20 BMP ulega ekspresji u ssaków. W badaniach in vitro ujawniono, że BMP2, -4, -5, -6, -7 i -9 mogą silnie indukować przekazywanie sygnału przez BMP i znacząco zwiększać ekspresję hepcydyny w izolowanych hepatocytach (11, 20, 21). Jednakże, globalne zakłócenie Bmp6 u myszy zmniejszyło ekspresję hepcydyny i spowodowało poważne przeładowanie żelazem (10, 11), co wskazuje, że BMP6 odgrywa kluczową rolę w utrzymywaniu homeostazy żelaza, której nie można zrównoważyć innymi BMP. Read more „Regulacja żelaza przez hepcydynę ad”
Regulacja żelaza przez hepcydynę
Hepcydyna jest kluczowym hormonem, który bierze udział w kontroli homeostazy żelaza w organizmie. Fizjologicznie hepcydyna jest kontrolowana przez zapasy żelaza, stany zapalne, niedotlenienie i erytropoezę. Regulacja ekspresji hepcydyny przez żelazo jest złożonym procesem wymagającym koordynacji wielu białek, w tym hemowawiny, białka morfogenetycznego kości 6 (BMP6), dziedzicznego białka hemochromatozowego, receptora 2 transferryny, matriptazy-2, neogeniny, receptorów BMP i transferyny. Nieprawidłowa regulacja działania hepcydyny występuje w wielu stanach chorobowych, takich jak niedokrwistość chorób przewlekłych, oporna na żelazo niedokrwistość z niedoboru żelaza, rak, dziedziczna hemochromatoza i nieskuteczna erytropoeza, taka jak a-talasemia. Zatem regulacja hepcydyny jest przedmiotem zainteresowania w celu polepszenia szkodliwych skutków niedoboru żelaza lub przeciążenia. Read more „Regulacja żelaza przez hepcydynę”
Wspólne i unikalne mechanizmy regulują zwłóknienie w różnych chorobach fibroproliferacyjnych ad 6
Gdy tylko nowe naczynia krwionośne zaczynają rosnąć w oku, są podatne na pęknięcie, co prowadzi do dalszej aktywacji reakcji gojenia ran i ostatecznie do rozwoju ciężkiego zwłóknienia. Dlatego też zapobieganie pierwotnej nieprawidłowości naczyniowej było najbardziej obiecującą strategią terapeutyczną w leczeniu tych chorób zwłóknieniowych oka. Terapie oparte na ludzkich embrionalnych komórkach macierzystych na zwłóknienia omówione powyżej, obecne podejścia ukierunkowane na leczenie ARMD i innych chorób oczu są głównie ukierunkowane na hamowanie promotorów angiogenezy, takich jak VEGF, cytokiny, specyficzne MMP i cząsteczki adhezyjne (integryny) (44). ). Niestety, interwencje farmakologiczne są zazwyczaj inicjowane w zaawansowanym stadium choroby i nie są ukierunkowane na leżącą u podłoża patofizjologię; dlatego często nie mają istotnego wpływu na postęp choroby. Read more „Wspólne i unikalne mechanizmy regulują zwłóknienie w różnych chorobach fibroproliferacyjnych ad 6”
Wspólne i unikalne mechanizmy regulują zwłóknienie w różnych chorobach fibroproliferacyjnych ad 5
Co ciekawe, ponieważ zaawansowane zwłóknienie jest stosunkowo niedoborowe, zasugerowano, że niekompletna degradacja ECM (to znaczy nieodwracalne zwłóknienie) rozwija się, gdy odpowiednie mediatory komórkowe (źródło MMP) nie są już obecne (37). Sugeruje to, że ciągłe stany zapalne mogą być konieczne do skutecznego ustąpienia zwłóknienia. Nic dziwnego, że intensywnie badana jest tożsamość i źródło kluczowych MMP, które pośredniczą w ustabilizowaniu się zwłóknienia. Niedawne badania wykazały, że zubożenie makrofagów na początku procesu rozwłókniania może opóźnić degradację ECM i utratę aktywowanych HSC (38). Sugeruje to, że makrofagi mogą być niezbędne do inicjacji degradacji ECM, być może poprzez wytwarzanie specyficznych MMP. Read more „Wspólne i unikalne mechanizmy regulują zwłóknienie w różnych chorobach fibroproliferacyjnych ad 5”
Cukrzyca ciążowa ad
Jednak 2 punkty są ważne dla dalszej dyskusji. Po pierwsze, ciążę zwykle stosuje progresywna insulinooporność, która zaczyna się w połowie ciąży i rozwija się w trzecim trymestrze do poziomu zbliżonego do insulinooporności obserwowanej u osób z cukrzycą typu 2. Wydaje się, że insulinooporność wynika z połączenia zwiększonej otyłości matki z działaniami hormonalnymi łożyska na zmniejszanie wrażliwości na insulinę. Fakt, że oporność na insulinę szybko zmniejsza się po dostarczeniu sugeruje, że głównym czynnikiem przyczyniającym się do tego stanu odporności są hormony łożyska. Drugą kwestią jest to, że trzustkowy. Read more „Cukrzyca ciążowa ad”